در هفته‌ای که پرسپولیس و تراکتور با هم مساوی کردند،آبی‌پوشان در بازی به اصطلاح خانگی خودشان مقابل ملوان متوقف شدند.
از ابتدای بازی جو ورزشگاه بیشتر به نفع ملوان میهمان بود و هواداران آنها استادیوم را در دست گرفته بودند. استقلال که بلانکو،جلالی، سلیمی و حتی زیلیکیچ را در اختیار نداشت با بیرون گذاشتن دو بازیکن آفریقایی‌اش وارد میدان شد.
در همان ابتدای بازی با اشتباه سیلوا، غندی پور به سادگی سهرابیان را از پیش رو برداشت و دروازه‌ی استقلال را باز کرد. پس از آن آبی‌ها مدام روی دروازه‌ی فرعباسی توپ می‌ریختند تا در نهایت مدافعان ملوان رمضانی در محوطه جریمه سرنگون کردند و رضاییان برای اولین‌بار با پیراهن استقلال موفق به گلزنی شد.
در نیمه‌ی دوم نیز ملوانی‌ها با یک حمله‌ی سریع السیر مدافعان آبی‌ها را غافلگیر کردند و رضا جعفری روی ریباند شوت محمدی توانست ملوان را به گل برساند. پس از آن بالاخره جواد نکونام دست به تعویض زد و با به بازی آوردن اندونگ و کاکوتا فشار حملات را بیشتر کرد. سرانجام روی یکی از کرنرها آرمین سهرابیان توسط مدافع ملوان به زمین زده شد و پنالتی دوم را هم رضاییان دوباره مقابل فرعباسی چغر به گل تبدیل کرد.
حسینی روی گل‌های خورده مقصر اصلی نبود و مقابل شوت نورافکن و عمری عملکرد خوبی هم داشت. زوج سهرابیان و سیلوا اما در این بازی در عملکرد دفاعی خیلی دور از تصورها بودند و نتوانستند بازیکنان سرعتی ملوان را مهار کنند. سیلوا نشان داد که برای خط دفاعی سه نفره ساخته شده و سهرابیان نیز تمرکز همیشه را نداشت.
با یک پنالتی مشکوک استقلال مساوی گرفت
زکی پور اکنون در حد استقلال بازی می‌کند و سطح بازی‌اش پیشرفت چشمگیری داشته است، به طوری که دیگر جلالی بعد از برگشتش هم نمی‌تواند مطمئن باشد که تمام بازی‌ها فیکس است. رامین رضاییان بی‌اشتباه در تمام دقایق بازی کرد و اگر خوش شانس بود شاید آمارش دو گل و یک پاس گلش در دو بازی، بهتر از این هم می‌شد؛ هنرنمایی او در سمت راست خط دفاع آبی‌ها مایه‌ی دلگرمی هواداران استقلال است.
چشمی مانند همیشه باکیفیت بود. رضاوند اما یک نکته‌ی جالب در ترکیب استقلال است. چه هواداران بخواهند چه نخواهند ظاهرا رضاوند انتخاب اول نکونام است؛ او در این فصل تصمیم گرفته با استراتژی متفاوت‌تری بازی کند و پاس‌های رو به جلوی بیشتری را ارسال کند. اتفاقی که اگر ادامه‌دار باشد و با فاکتور‌های دیگر آرش ترکیب شود احتمالا فشار را از روی او بردارد. ماشاریپوف نیز کمی هواداران را ناامید کرد و اشتباهات زیادش مانع از شکل‌گیری حملات موثر تیم می‌شد؛ ولی به هر حال ماشاریپوف در روز بدش هم موقعیت می‌سازد و یک وزنه‌ی سنگین در میانه‌ی زمین استقلال است.
هیچ کدام از هواداران استقلال فکر نمی‌کردند اسلامی چنین کیفیتی را از خودش نشان بدهد و در ادامه‌ی فصل نکونام می‌تواند به شدت روی او حساب کند. کوشکی ولی یک بازی ساده را به نمایش گذاشت و به عنوان یک وینگر خیلی کم اقدام به دریبل کرد. آرمان رمضانی هم که طبق معمول پر تلاش ظاهر شد اما در بعضی از صحنه‌ها می‌توانست بهتر عمل کند، او خیلی دوید و باید تعویض می‌شد که روی نیمکت گزینه‌ای برای جانشینی نبود.
بازیکن وقتی پا به توپ شود، با یک استپ و پاس عیارش قابل تشخیص است. اندونگ پرانگیزه و کاکوتای تکنیکی استقلال نکونام را در آینده بسیار متفاوت‌تر از فصل پیش خواهند کرد. در تک‌تک حرکات این دو بازیکن کیفیت مشاهده می‌شد و اگر زودتر به بازی می‌آمدند استقلال می‌توانست با برد زمین را ترک کند.
